Το ιστορικό υπόβαθρο της παράδοσης της βρώσης του αρνιού αποτελείται από πολλές πηγές.

Οι ρίζες του συνδέονται τόσο με το εβραϊκό Πάσχα όσο και με την αρχαία ελληνική παράδοση.

Αρχικά, το έθιμο της βρώσης του αρνιού στο εβραϊκό Πάσχα πηγάζει από την έξοδο του εβραϊκού λαού από την Αίγυπτο. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, πριν τη μεγάλη έξοδο, ο θεός εντέλει στους Εβραίους να θυσιάσουν ένα αρνί και να χρησιμοποιήσουν το αίμα του για να βάψουν τις πόρτες τους. Έτσι, προστατεύονταν από τον άγγελο του θανάτου κατά τη διάρκεια της εξόδου τους.

Από την άλλη πλευρά, η πρακτική του σουβλίσματος του αρνιού συνδέεται με την αρχαία ελληνική παράδοση. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να σουβλίζουν αρνί 40 μέρες μετά από τον θάνατο αγαπημένων προσώπων. Αυτή η πρακτική εκδηλώνει τον αισιόδοξο τρόπο που τιμούσαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που είχαν πεθάνει.

Επιπλέον, στην ορθόδοξη θρησκεία, το αρνί συμβολίζει τον Μεσσία και τον Χριστό. Σύμφωνα με την πίστη, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Χριστό με έναν αμνό που αποτελεί σύμβολο της απαλλαγής από τις αμαρτίες του κόσμου.

Έτσι, οι ρίζες αυτής της παράδοσης είναι πολυδιάστατες και συμβολίζουν διάφορες πτυχές της ιστορίας και της θρησκείας.