Το σκρολάρισμα σε εφαρμογές γνωριμιών είναι πια τόσο φυσιολογικό όσο το τσεκάρισμα του Instagram. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μπορείς να γνωρίσεις ανθρώπους που αλλιώς δεν θα είχες την ευκαιρία να συναντήσεις, να συνομιλήσεις με άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα και – θεωρητικά – να βρεις το άλλο σου μισό. Όμως, λειτουργεί όντως έτσι;

Από τη μία, τα dating apps προσφέρουν ευκολία και πολλές επιλογές. Σε έναν κόσμο όπου οι ρυθμοί είναι γρήγοροι και οι ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση λιγοστές, το να μπορείς να βρεις ένα ραντεβού από την άνεση του σπιτιού σου είναι δελεαστικό. Επίσης, για ανθρώπους που δυσκολεύονται να προσεγγίσουν κάποιον δια ζώσης, οι εφαρμογές είναι μια καλή αφετηρία.

Από την άλλη, όμως, η πληθώρα επιλογών μπορεί να δημιουργήσει ψευδαίσθηση αφθονίας. Αν κάτι δεν πάει καλά σε ένα ραντεβού, ξέρεις ότι με ένα απλό swipe μπορείς να βρεις κάποιον άλλον. Αυτό οδηγεί συχνά σε επιφανειακές γνωριμίες και σχέσεις που δεν επενδύουν σε ουσιαστική σύνδεση. Επιπλέον, η κουλτούρα του “ghosting” – όπου κάποιος απλώς εξαφανίζεται χωρίς εξήγηση – έχει γίνει σχεδόν δεδομένη, κάνοντας τις σχέσεις πιο περίπλοκες και απογοητευτικές.

Η απάντηση λοιπόν δεν είναι ξεκάθαρη. Τα dating apps μπορούν να βοηθήσουν, αλλά εξαρτάται από το πώς τα χρησιμοποιούμε. Αν ψάχνεις μια πραγματική σχέση, ίσως αξίζει να επενδύσεις περισσότερο στη συζήτηση και τη γνωριμία, αντί να τα αντιμετωπίζεις σαν ένα ατελείωτο μενού επιλογών.