Το τέλος κάθε μεγάλου έρωτα ραγίζει την καρδιά εκείνου που μένει πίσω.
Η ερώτηση αν μπορούμε εκουσίως να σταματήσουμε να αγαπάμε είναι ένα σύνθετο θέμα. Οι επιστήμονες έχουν διαφορετικές απόψεις επί του θέματος.
Η Σάντρα Λάνσλαγκ εξετάζει τις επιπτώσεις του ερωτικού χωρισμού στον εγκέφαλο και επισημαίνει ότι κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν πως είναι δυνατό να διαχειριστούμε αυτά τα συναισθήματα. Ωστόσο, η δρ Ελεν Φίσερ αναφέρει ότι η αγάπη ενεργοποιεί την κοιλιακή καλυπτρική περιοχή (VTA) του εγκεφάλου, η οποία συνδέεται με την πείνα, τη δίψα και την αγάπη. Αυτή η βιολογική λειτουργία καθιστά δύσκολο το να σταματήσουμε να αγαπάμε, αν και κάποιοι μπορούν να διαχειριστούν αυτά τα συναισθήματα με θεραπεία ή διάφορες τεχνικές.
Η Μπέθανι Κουκ επισημαίνει ότι η αγάπη και η τρυφερότητα είναι θεμελιώδεις ανθρώπινες ανάγκες και δύσκολα μπορούμε να τις στερήσουμε από τον εαυτό μας. Σύμφωνα με την άποψή της, η προσπάθεια να σταματήσουμε να αγαπάμε είναι παρόμοια με το να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε να αναπνέουμε, καθώς η αγάπη είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.
Συνοψίζοντας, η δυνατότητα εκουσίας διακοπής των αισθημάτων αγάπης είναι ένα πολύπλοκο θέμα και η απάντηση εξαρτάται από τον άνθρωπο και το πλαίσιο της κατάστασής του.
