Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κάθεσαι ήρεμα στον καναπέ σου, έτοιμος να δεις τη νέα σου αγαπημένη σειρά ή να σερφάρεις στο διαδίκτυο, και ξαφνικά… μαύρη οθόνη. Η σύνδεση Wi-Fi εξαφανίζεται. Εκείνη τη στιγμή, ο χρόνος παγώνει και η υπομονή σου περνάει από crash test.

Στην αρχή, μένεις ακίνητος, κοιτάζοντας την οθόνη σαν να μπορείς να την επαναφέρεις στη ζωή με τη δύναμη της σκέψης. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, το μυαλό σου περνάει από τα πέντε στάδια του πένθους:

Άρνηση: “Αποκλείεται να χάθηκε η σύνδεση. Ίσως είναι το site που έχει πρόβλημα. Ας το φορτώσω ξανά.”

Θυμός: “Μα τι στο καλό συμβαίνει; Το Wi-Fi κόβεται τη χειρότερη στιγμή!”

Διαπραγμάτευση: “Αν επιστρέψεις, υπόσχομαι να μην ξανακάνω binge-watch τρεις σεζόν σε μία μέρα.”

Κατάθλιψη: “Χωρίς internet, τι να κάνω τώρα; Να μιλήσω στους ανθρώπους στο σπίτι μου;”

Αποδοχή: “Ίσως είναι μια ευκαιρία να κλείσω τις οθόνες και να κάνω κάτι άλλο.”

Φυσικά, δεν κάνεις κάτι άλλο. Παίρνεις το κινητό σου και ψάχνεις το 4G, που, σαν να σου κάνει πλάκα, αποφασίζει να λειτουργεί με ταχύτητα σαλιγκαριού. Τότε, ο πραγματικός πανικός ξεκινάει: ο επανασυγχρονισμός του router. Σηκώνεσαι από τον καναπέ, πατάς το κουμπί “reset” και προσεύχεσαι σε όλες τις θεότητες της τεχνολογίας.

Κι ενώ περιμένεις να επανέλθει το σύστημα, έρχεσαι αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη ερώτηση της εποχής μας: “Τι κάνω όταν δεν έχω internet;” Μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο (αν βρεις κάποιο που δεν είναι σε ψηφιακή μορφή), να λύσεις ένα παζλ (που ίσως έχει χαθεί στο πατάρι) ή να κοιτάξεις τον τοίχο και να αναρωτηθείς για το νόημα της ζωής.

Και μόλις επιστρέψει η σύνδεση, ανακουφίζεσαι. Όλα είναι πάλι φυσιολογικά. Μέχρι την επόμενη φορά που το Wi-Fi θα αποφασίσει να “κάνει διάλειμμα”. Γιατί, ας μην ξεχνάμε, η τεχνολογία είναι μεν χρήσιμη, αλλά και απρόβλεπτη – όπως και η καθημερινότητά μας.