Το παρκάρισμα στην Ελλάδα – και ειδικά στις πυκνοκατοικημένες περιοχές – είναι μια τέχνη που, παρά τα φαινόμενα, λίγοι την κατέχουν. Πολλοί όμως την εξασκούν με… ελεύθερη φαντασία! Αντί να βλέπεις αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε αρμονία με τις γραμμές, βλέπεις δημιουργικές τοποθετήσεις που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν θέση σε έκθεση μοντέρνας τέχνης.
Τα είδη των οδηγών στο παρκάρισμα
- Ο «εγώ δεν εμποδίζω κανέναν»
- Είναι εκείνος που παρκάρει κάθετα στο πεζοδρόμιο, αφήνοντας ακριβώς το μισό φτερό του αυτοκινήτου πάνω στον δρόμο. Όταν του πεις κάτι, θα απαντήσει με το αθάνατο ελληνικό: «Μα θα λείψω μόνο 5 λεπτά!» (τα οποία μεταφράζονται σε μία ώρα και βάλε).
- Ο «πάρκαρα σαν σάντουιτς»
- Κλείνει δύο άλλα αυτοκίνητα μέσα σε μια θέση, αφήνοντας σημείωμα με το κινητό του πάνω στο παρμπρίζ. Το πρόβλημα είναι ότι όταν τον χρειάζεσαι, απλώς… δεν απαντάει.
- Ο «κάνω statement»
- Πάρκαρε στο κέντρο του κόσμου. Συνήθως στην πλατεία, στη μέση ενός στενού δρόμου ή σε διάβαση πεζών. Σου θυμίζει ότι είναι ο «βασιλιάς της γειτονιάς» και δεν φοβάται τίποτα.
- Ο «δεν ξέρω τις γραμμές»
- Αυτός παρκάρει στην άκρη, μπαίνοντας μισός στη μία θέση και μισός στην άλλη, αναγκάζοντας τους επόμενους να κάνουν κυριολεκτικά ακροβατικά.
- Ο «νοσταλγός του παλιού καλού καιρού»
- Είναι ο οδηγός που επιμένει να παρκάρει πάνω σε γωνία, όπως έκαναν «παλιά που δεν υπήρχε τόση κίνηση». Φυσικά, το όχημά του καταλαμβάνει το μισό οδόστρωμα.
Αστεία και ενοχλητικά περιστατικά
Πόσες φορές έχεις βρεθεί να περιμένεις σε έναν στενό δρόμο επειδή κάποιος αποφάσισε να «παρκάρει προσωρινά» αλλά το αυτοκίνητο είναι κλειδωμένο και ο οδηγός άφαντος; Ή να αναρωτιέσαι πώς ένα Smart κατέληξε να πιάνει θέση για SUV;
Η τέχνη της υπομονής
Πέρα από την πλάκα, το παρκάρισμα στις ελληνικές πόλεις είναι μια καθημερινή πρόκληση. Χρειάζεται υπομονή, δημιουργικότητα (χωρίς να ενοχλείς τους άλλους), και συχνά… μια γερή δόση χιούμορ.
Οπότε την επόμενη φορά που θα δεις ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο πάνω σε ζαρντινιέρα, θυμήσου ότι μπορεί να μην είναι τόσο εκνευριστικό όσο φαίνεται. Ίσως να είναι απλώς μια δημιουργική έκφραση που αξίζει να τη δούμε με χιουμοριστική διάθεση.
