Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που ξυπνούν με το πρώτο κουδούνισμα του ξυπνητηριού και εκείνοι που θεωρούν το snooze τον καλύτερο φίλο τους. Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, συγχαρητήρια! Είσαι ένας από εμάς που ξέρουμε να ζούμε επικίνδυνα – παίζοντας καθημερινά τη ρωσική ρουλέτα με την πρωινή ρουτίνα.

Το σενάριο είναι πάντα το ίδιο: Το ξυπνητήρι χτυπάει με εκείνο το εκνευριστικό “beep-beep-beep” στις 7:00 π.μ. Το πρώτο σου ένστικτο; Να το αγνοήσεις. “Άλλη μία αναβολή, δεν πειράζει,” λες στον εαυτό σου, λες και ο χρόνος είναι κάτι που μπορείς να δανειστείς. Έτσι, πατάς το snooze – για πέντε λεπτά.

Πέντε λεπτά γίνονται δέκα. Δέκα γίνονται δεκαπέντε. Και πριν το καταλάβεις, είσαι σε κατάσταση πανικού. Τώρα πρέπει να χωρέσεις μια ολόκληρη πρωινή ρουτίνα – ντους, ντύσιμο, πρωινό, ίσως και λίγο αυτοστολισμό στον καθρέφτη – μέσα σε δέκα λεπτά.

Και εδώ ξεκινάει η μαγεία του multitasking. Βουρτσίζεις τα δόντια σου ενώ ντύνεσαι, βάζεις καφέ στον δρόμο για την εξώπορτα, και προσπαθείς να φτιάξεις τα μαλλιά σου χρησιμοποιώντας την αντανάκλαση της οθόνης του κινητού σου. Ποιος χρειάζεται καθρέφτη όταν έχει φαντασία;

Αλλά η πραγματική περιπέτεια αρχίζει όταν το snooze δεν λειτουργεί μόνο ως ξυπνητήρι αλλά και ως υπενθύμιση της αναβλητικότητάς σου. Γιατί, ας το παραδεχτούμε, δεν είναι μόνο το πρωινό που πηγαίνει στραβά. Το snooze είναι το σύμβολο του “αργότερα” στη ζωή μας: “Θα ξεκινήσω γυμναστήριο από Δευτέρα,” “Θα απαντήσω σε εκείνο το email αύριο,” “Θα δω τι θα κάνω με τη ζωή μου κάποια στιγμή.”

Και όμως, υπάρχει κάτι σχεδόν ποιητικό σε αυτή την παράταση. Είναι σαν μια μικρή επανάσταση ενάντια στην τυραννία του ρολογιού. “Όχι, χρόνε, δεν θα υπακούσω σήμερα!” φωνάζεις μέσα σου, καθώς τραβάς το πάπλωμα πάνω από το κεφάλι σου.

Φυσικά, κάθε επανάσταση έχει το τίμημά της. Εμφανίζεσαι στη δουλειά με τα μαλλιά μισοχτενισμένα, τον καφέ στο χέρι (που συνήθως καταλήγει στο πουκάμισό σου), και μια έκφραση “μόλις επέζησα από θρίλερ”. Αλλά, τουλάχιστον, κέρδισες δέκα λεπτά παραπάνω ύπνου. Και αυτό είναι μια μικρή νίκη.

Ίσως, τελικά, το snooze να μην είναι ο εχθρός μας. Ίσως είναι ο τρόπος μας να διεκδικούμε λίγο περισσότερο χρόνο για εμάς, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι ζούμε με άγχος. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, η ζωή δεν μετριέται από τα λεπτά που ξυπνάς στην ώρα σου, αλλά από τις στιγμές που αποφασίζεις να πατήσεις snooze και να απολαύσεις λίγο παραπάνω το κρεβάτι σου.