Μας Κάνει Πιο Ευτυχισμένους η Γκρίνια;
Πότε το κλαψούρισμα μπορεί να ενισχύσει το δέσιμο σε μια ομάδα και ο αρνητισμός αποκτά θετικό πρόσημο; Ένας ειδικός εξηγεί.
«Ένα πρόβλημα που μοιράζεται, είναι ένα πρόβλημα που λύνεται κατά το ήμισυ», εξηγεί ο Ray O’Neill, Επίκουρος Καθηγητής Ψυχοθεραπείας του Πανεπιστημίου Dublin City, σε άρθρο του στο The Conversation.
Σύμφωνα με στοιχεία του Age UK, μόλις το 9% των ενηλίκων μοιράζονται τις ανησυχίες τους. Από αυτούς, το 36% νιώθουν πιο ανάλαφροι, το 26% αισθάνονται ανακούφιση που μίλησαν με κάποιον εμπιστοσύνης, και το 8% βρίσκουν ότι το πρόβλημά τους γίνεται ηπιότερο.
Ο Ray O’Neill επισημαίνει ότι πρόσφατα δημοσιεύματα στις εφημερίδες Sun και Daily Mail ανέδειξαν ευρήματα μελέτης του Νοτιοδυτικού Πανεπιστημίου του Chongqing, στην Κίνα, που υποστηρίζουν ότι «η γκρίνια μπορεί να μας κάνει πιο ευτυχισμένους». Αλλά είναι όντως έτσι; Η απόδοση θετικού προσήμου στους έφηβους που γκρινιάζουν αποτελεί λογικό συμπέρασμα της έρευνας, ή μήπως πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στο πλαίσιο – ή αλλιώς στο περιβάλλον – εντός του οποίου οι έφηβοι γκρινιάζουν;
Με απλά λόγια, ο έφηβος που γκρινιάζει σε μια υποστηρικτική παρέα συνομήλικων θα νιώσει ανακούφιση, αποδοχή και θα βιώσει την εμπειρία αυτή ως «ψυχοθεραπευτική». Αντίθετα, αν μιλά σε αρνητικά φορτισμένους συνομιλητές, όχι μόνο δεν θα πετύχει την αποφόρτιση, αλλά θα ενισχύσει τις αρνητικές εμπειρίες του και τον κίνδυνο κατάθλιψης και άγχους.
Συμπερασματικά, η δυστυχία θέλει παρέα, αλλά πρέπει να επιλέγουμε ποια παρέα θα διασκεδάσει την αρνητική μας διάθεση και ποια θα την ενισχύσει, εξηγεί ο καθηγητής ψυχοθεραπείας.
Τοξική και Υγιής Γκρίνια
Η νέα έρευνα αναγνωρίζει ότι υπάρχουν θετικές πλευρές στη γκρίνια και τη μίζερη παρέα, που οι ερευνητές ονομάζουν «εμμονική γκρίνια». Αν και αυτή η γκρίνια μπορεί να εστιάζει σε αρνητικό περιεχόμενο, δημιουργεί μια αίσθηση ομαδικότητας, επιτρέποντας στους συμμετέχοντες να αισθάνονται λιγότερο μόνοι.
Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και στις διαδικτυακές πλατφόρμες, όπου η αρνητικότητα και η γκρίνια μας επιτρέπουν να είμαστε μέρος μιας ομάδας, ενισχύοντας την αίσθηση του ανήκειν. Το να ανήκουμε σε μια ομάδα συχνά αντισταθμίζει την αρνητικότητα με τη μορφή συναισθημάτων όπως ο θυμός, η απογοήτευση και το μίσος.